Aan het begin van mijn wandeling viel mijn oog op een mooi groenig ei-tje op de grond.
Haalde de blaadjes weg en zag dat het ei al kapot was. Pakte het op om thuis te laten zien. Maakte een kommetje van m’n hand (broekzak geen optie voor een kwetsbaar schilletje)
“Losjes Karoline, open, knijp het ei niet fijn” Mijn hand vind een houding voor mijn buik en loop verder.
Dat het ei mij ook iets wilde laten zien wist ik toen nog niet. Lees verder weet jij het ook.
Voel het ei zachtjes heen en weer rollen en verbaas me nu pas over de manier waarop het stuk is. Gaten aan beide kanten het dopje zit er nog op. Zie voor me hoe kuikens uit een ei komen en besef me dat dit spreeuwen kuikentje waarschijnlijk niet levend uit het ei gekomen is. Ik vermoed dat het door een ekster is opgegeten voordat het kon volgroeien. Snif… en dan…tja, ekster kuikens moeten ook eten.
De weg van de natuur.
Zoveel te ervaren, dank, Moeder Aarde
Alle leuke knoppen en fris groene planten, fluitende vogels, vechtende waterhoenen, verenpoetsende zwanen, kat die zijn gevaarlijke voorouders imiteert, dwarrelende bloesem sneeuw en de rest laat ik nu even achterwege.
Veder wandelend
Veder wandelend wordt ik me gewaar van kramp in mijn arm en zoek nog naar een andere optie het te vervoeren of het hier ergens te laten liggen. De kramp neemt toe, ik wil niet opgeven omdat ik me net voorgenomen heb dat het te leuk en mooi is om niet te delen.
laten gaan i.p.v. onderdrukken
Mijn rechter hand is onderweg om de ander te ondersteunen en vraag me niet waar het vandaan komt maar ineens lijkt het me een mooie oefening om pijn los te laten i.p.v. te dragen.
Pijn dragen kan ik. Loslaten is een andere oefening. Hoor ergens mijn “yogajuf”; “vind de ontspanning in de houding”. Ok bij de yogalessen lukte het ook dus waarom zou het nu niet lukken. Haal adem voel de kramp die ondertussen pijn geworden is, laat mijn linker hand weer naast me hangen en wandel verder.
“laat gaan Karoline. alles gaat voorbij, ook pijn”
meesterschap oefenen
Sta even stil onder een kersenbloesem boom, wordt blij van de dikke trossen bloemknoppen, ga weer verder en wordt me dan gewaar dat de kramp weg is. Maak nog net geen sprongetje, voel dat mijn rechterarm volledig ontspannen is en wel de houding heeft om het ei veilig thuis te brengen. De volgende oefening vliegt door mijn hoofd; “dat ga ik ook met jeuk doen, zo wordt ik meester” whahaha en lach om mezelf. De oefening wel degelijk serieus nemend.
Je leest het vervolg vanzelf, dat ik het smorgens wandelen weer opgepakt heb brengt namelijk nog veel meer, wat weet ik nog niet precies, ik ga het ervaren.
hmmm het eitje is waarschijnlijk toch van een merel, ff opzoeken natuurlijk, liefdevolle zorg aan jezelf geven, de andere “weetjes” over eieren laten ook een heel ander daglicht zien. Naast fysiek heeft dit eitje mij dus ook op mentaal en spiritueel vlak iets te vertellen. Blij dat ik het eitje een plekje gegeven heb in huis, kan ik er nog even mee “reizen”.