Antwoorden vanuit de natuur, vanuit mijn natuur

…een poosje terug wist ik even niet meer welke kant ik op zou lopen. Net als schrijven, weet ik heus wel dat een wandeling in de natuur werkt, toch schijn ook ik, dat telkens weer te vergeten of wil ik er niet aan toe geven. Eigenwijsheid lijkt in de familie te zitten dus dat is mijn smoes 🙂 (Wat is de jouwe? hihi)
Telkens weer wonderbaarlijk snel nadat ik dan toch in actie kom, vallen de oplossingen en antwoorden “binnen”.

Wandelen

Wat lauw reageer ik op het voorstel van Rolf lekker te gaan wandelen. Beetje wanhopig roep ik achteloos; tjonge het zou fijn zijn wanneer ik eens een antwoord of een richting krijg. We stappen in de auto en rijden naar de Veluwe voor een boswandeling. Mijn vraag ben ik vergeten wanneer ik een oude boom zie liggen. Maak even een foto van de boom omdat die draaiing in het hout me al jaren blijft fascineren. Hoor een vogel, zie de voetsporen van een ree, de omgewoelde grond door zwijnen, nog even en ze hebben kleintjes, met streepjes. Zonder dat ik het in de gaten heb gaat mijn kinderhart open, kan ik me weer verwonderen over de natuur.

            Stromende beek

 

Kinderhart

Een klein stukje verder ligt er een grote tak compleet afgebroken met grof geweld door de storm. Ook mooi voor een foto, puur hout, zo sterk, schoon, de aanraking is zacht nu het net gebroken is. Lopend in de natuur is het voor mij vanzelfsprekend dat dit de cyclus van de natuur is, hoort het erbij, niets om je druk over te maken. Ik blijf naast het pad lopen, (foei, maar ik doe het toch) zit overal aan, ga van de ene schat naar de andere, mijn zakken zitten al weer vol.

Zon

10 stappen verder “kikt” ie in…Tja Karolientje…richt je naar de zon, zo groei je verder, na een storm breekt er wel eens een tak af maar die zorgt wel mooi voor voeding voor nieuwe zaadjes, kleine diertjes etc.
OO ja, ik had gevraagd om antwoorden. Voila zo eenvoudig is het. Je maakt je te druk, zet gewoon je stappen, met je toet in de zon en laat de ervaring je voeden.

Net als in een sprookje gaat het pad verder. Klaterend geluid van een beek die stroomt. Even kijken hoe hoog het water staat. Helder water, minder water dan het geluid deed vermoeden. Fris en eenvoudig de stroom volgend. Nou ja, zo simpel kan het niet zijn, toch, verwondert over mijn eigen natuur.

Magie

Ik was van plan meteen te delen wat mijn inzichten waren, de stroom had me al te pakken en ik liet me gaan. Weken later blij met de stappen die gezet zijn. verwondert over de prachtige mensen die ik sindsdien weer heb mogen ontmoeten. Onverwachte telefoontjes, lieve attenties, heerlijke ervaringen, nog meer mooie cadeaus van moeder aarde, inclusief de ideeën wat ermee te doen. Natuurlijk zijn er ook nog die minder fijne ervaringen ook die horen erbij, niets om je druk over te maken.

De magie van de natuur

 

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *